Czy jest jakaś stała kwota alimentów na dziecko w danym wieku? – takie pytanie często zadają mi klienci i nie czekając na odpowiedź pospiesznie wskazują, że słyszeli, że średnia, ustawowa stawka alimentów na jedno dziecko to ok. 800 zł. Otóż nie! Szczerze mówiąc nie wiem, gdzie klienci znajdują tak zupełnie niezgodne z rzeczywistym stanem prawnym informacje, ale ich powtarzalność w rozmowach z klientami, skłoniła mnie do opisania tego, jak w rzeczywistości Sąd ustala wysokość obowiązku alimentacyjnego.

            Wysokość obowiązku alimentacyjnego uzależniona jest od dwóch kwestii – usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych zobowiązanego (art. 135 k.r. i o.).

            Wysokość usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji to nic innego jak wysokość jego miesięcznych kosztów utrzymania, na które składają m.in. koszty wyżywienia, zakupu odzieży i obuwia, chemii i kosmetyków, opieki medycznej i lekarstw, edukacji, utrzymania mieszkania, w którym uprawniony mieszka czy nawet koszty wakacji czy też udziału w imprezach kulturalnych.

            Możliwości zarobkowe zobowiązanego Sąd ustala biorąc pod uwagę wykształcenie zobowiązanego, jego możliwości uzyskania pracy oraz wysokość zarobków za ostatnie 3 lata przed wytoczeniem powództwa w sprawie o alimenty, a także wartość posiadanego majątku.

            Z uwagi na fakt, iż częstą praktyką stosowaną przez zobowiązanych do alimentacji, było celowe wyzbywanie się majątku bądź też zatrudnienia, by uniknąć płatności alimentów ustawodawca wprowadził art. 136 k.r. i o. zgodnie, z którym „jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych”.